Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Όχι εδώ

Μη μ'αφήσεις εδώ!
Εδώ δεν ανθίζουν κόκκινα τριαντάφυλλα.

Μη μ'αφήσεις εδώ!
Εδώ δε νιώθω τον αέρα και τα νερά λημνάζουν, δεν κυλάνε.

Μη μ'αφήσεις! όχι εδώ!
Εδώ η αλήθεια σου πονάει πιο πολύ.

Τα φύλλα πέσανε εδώ!
και το χώμα, σαν τα μάτια μου, δε στεγνώνει με τίποτα.

Εδώ δε φαίνονται τ'άστρα!
Ποιός θα με οδηγήσει πίσω σε'σένα;

Μη μ'αφήσεις εδώ!
Εδώ η λήθη νικάει λίγο λίγο τη λησμονιά, τη μοναξιά.... τα όνειρα όλα.

Εδώ οι νότες μου δε βγαίνουν!
Όχι εδώ!
Εδώ δεν έχω φως να γράψω τους στίχους σου.

Βρέχει εδώ!
Η τελευταία αστραπή έπεσε κοντά στην κιθάρα μου.

Κρυώνω εδώ......μη μ'αφήσεις εδώ...

2 σχόλια:

  1. υπέροχο...
    σαν μια απελπισμένη κραυγή απόγνωσης...
    "Εδώ η λήθη νικάει λίγο λίγο τη λησμονιά, τη μοναξιά.... τα όνειρα όλα."
    μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σευχαριστώ πολύ....ήταν όντως απελπισμένη η κραυγή εκείνη τη στιγμή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή