Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Λίζα

Μπουμπούκι άνθισε, περπάτησε στον κήπο
λουλούδι έγινε, το στήσανε στον τοίχο
μικρούλι ήτανε και το φωνάζαν Λίζα
σαν πήρε να ψηλώνει το κόψαν απ'τη ρίζα

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Με Ένα Κομμάτι Χαρτί

Μέσα απ'τα δάκρυα σε γνώρισα, μέσα σε μαύρα πέπλα
μια νύχτα που έχασες το δρόμο
που οι ελπίδες σε χτυπήσαν αδιάφορα στον ώμο
κι οι φλόγες γλύστρησαν στο διάβα του αέρα

Επάνω μου σ'ακούμπησα, να βρει η ανάσα σου ρυθμό
την πίκρα να μπορέσεις να μιλήσεις
το κλάμα στην αμηχανία να σκουπίσεις
οι σκέψεις να το σκάσουν, στο χαρτί να βολευτούν

Κι ενώ θυσιάστηκε, στη θλίψη, το μελάνι
απόρησα τι μ'έφερε εκεί
που βρήκα για ν'ανοίξω το κλειδί
πως έθρεψε την πείνα μου η αδύναμη αγκαλιά σου

Χάραξε μα εγώ δε δέχτηκα στον ουρανό το φως
σε μια στιγμή σου σκοτεινή ήθελα να μείνω
τις πληγές σου μ'ενα γέλιο να ξεπλύνω
κι από τα μάτια σου, μ'ένα φιλί, να κλέψω το θυμό

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Ελευθερία

Ελευθερία η αίσθηση της ελαφριάς ανάσας
Το πέταγμα που σε βγάζει απ'τα σύνορα της σκέψης
μια κλωτσιά στο πρέπει, στην υπομονή

Ελευθερία και τ'όνομα της, της ελαφριάς μορφής της
της σκιάς που γλυστράει κι ομορφαίνει τα απογεύματά σου
μια κλωτσιά στη μοναξιά, στο φόβο

Ελευθερία η μεγάλη, μπαλόνι, σαν ιδέα
τόσο ελαφριά που σε βαραίνει ως τα γόνατα
η πιο χαρούμενη νότα σε μια μελωδία που παίζει
πίσω απτην καθημερινότητα σου, πίσω απ'τη ρουτίνα
και τα φοβισμένα να περπατήσουν όνειρα

Ελευθερία εσύ και όλο σου το είναι, γιατί εκεί είναι
κι ας την έχουν μάθει να μη φαίνεται.

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Καθώς ξεμακραίνω

Θα γίνω τραγούδι ν'ακούς τις νύχτες
τις νύχτες εκείνες που καίει η σιωπή,
που σβήνουν στα μάτια τα φώτα του δρόμου
του δρόμου που ρώτησε το πρώτο γιατί

Θα πλέξω από 'σένα κομμάτι από ρούχο
ρούχο που ζέστανε την πρώτη αγκαλιά,
με χέρια σφιγμένα καθώς και τα χέιλη
χείλη που υπόσχονταν χιλιάδες φιλιά

Θα παίζω για 'σένα κιθάρα για ώρες
ώρες που σκέφτομαι τι να σου πω,
πως να μιλήσω στη σκέψη σου μέσα
το μέσα που θα'θελα τόσο να δω

Ακόμα κι αν γίνω φτερό στον αέρα
αέρα που πήρες πριν την πρώτη μιλιά,
θα'ρθω και θ'αράξω στα χέρια σου πάνω
πάνω στην πρώτη που ήπιες γουλιά

Θα μπεις να σε κλείσω σε τούτους τους στίχους
στίχους που γράφω καθώς περπατώ
καθώς ξεμακραίνω απόψε απο'σένα
εσένα που θέλω...

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Αποσιωπητικά

Το βλέμμα σου στα μάτια μου θα κρύβει μια σιωπή
σαν τρεις τελείες στης πρότασης το τέλος

ύστερα θα σιωπώ κι εγώ, θ'αφήνω τη σιωπή να μιλάει για μας
και θα μιλάει για σένα και για μένα

στα μαλλιά σου θα κυλάει όλο το εγώ και το τίποτα όλο
κι από τον ώμο σου θα πέφτει η μυρωδια μιας αγκαλιάς σου

το ένα σου πόδι θα βαστάει το γέλιο μου και τ'άλλο
θα χορεύει γύρω απ'την αρμύρα της παρηγοριάς

κι έπειτα θα σταματάμε, θ'αφήνουμε τα βήματα να μιλούν για μας
θα περπατούν για σένα και για μένα

θα σβήνουνε τ'αστέρια στους χάρτες σου κι εγώ
θα σε θέλω, μέχρι να σε θέλω πιο πολύ

κι εκεί που θα βουτάς τις μουσικές στο χρώμα
ψιθυρίζοντας σου ένα στίχο θα σε προσπερνώ

και μετά θα πετάμε τα μολύβια, θ'αφήνουμε τα χέρια να μιλάνε για μας
θα γράφουνε για σένα και για μένα

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

η σκάλα

η σκάλα ολοένα και μεγάλωνε

σα να πλαταίνανε τα σκαλοπάτια
και σε κάθε βήμα σου να γίνονταν όλο και περισσότερα

και κάθε που έλεγες "έφτασα" είχες κι άλλο τόσο....

..κι άλλο τόσο...

σε μια στιγμή σκέφτηκες "τέρμα!", "θα γυρίσω πίσω" κι έκανες απότομα να
πατήσεις στο σκαλί το προηγούμενο....και βρέθηκε το πόδι σου να αιωρείται...

μιας και γυρισμό δεν είχε...κάθε προηγούμενο σκαλί βούταγε στο κενό...

και είπες "θα πάω"

κι η σκάλα όλο στένευε...

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Όχι εδώ

Μη μ'αφήσεις εδώ!
Εδώ δεν ανθίζουν κόκκινα τριαντάφυλλα.

Μη μ'αφήσεις εδώ!
Εδώ δε νιώθω τον αέρα και τα νερά λημνάζουν, δεν κυλάνε.

Μη μ'αφήσεις! όχι εδώ!
Εδώ η αλήθεια σου πονάει πιο πολύ.

Τα φύλλα πέσανε εδώ!
και το χώμα, σαν τα μάτια μου, δε στεγνώνει με τίποτα.

Εδώ δε φαίνονται τ'άστρα!
Ποιός θα με οδηγήσει πίσω σε'σένα;

Μη μ'αφήσεις εδώ!
Εδώ η λήθη νικάει λίγο λίγο τη λησμονιά, τη μοναξιά.... τα όνειρα όλα.

Εδώ οι νότες μου δε βγαίνουν!
Όχι εδώ!
Εδώ δεν έχω φως να γράψω τους στίχους σου.

Βρέχει εδώ!
Η τελευταία αστραπή έπεσε κοντά στην κιθάρα μου.

Κρυώνω εδώ......μη μ'αφήσεις εδώ...