Καθώς ξεμακραίνω

Θα γίνω τραγούδι ν'ακούς τις νύχτες
τις νύχτες εκείνες που καίει η σιωπή,
που σβήνουν στα μάτια τα φώτα του δρόμου
του δρόμου που ρώτησε το πρώτο γιατί

Θα πλέξω από 'σένα κομμάτι από ρούχο
ρούχο που ζέστανε την πρώτη αγκαλιά,
με χέρια σφιγμένα καθώς και τα χέιλη
χείλη που υπόσχονταν χιλιάδες φιλιά

Θα παίζω για 'σένα κιθάρα για ώρες
ώρες που σκέφτομαι τι να σου πω,
πως να μιλήσω στη σκέψη σου μέσα
το μέσα που θα'θελα τόσο να δω

Ακόμα κι αν γίνω φτερό στον αέρα
αέρα που πήρες πριν την πρώτη μιλιά,
θα'ρθω και θ'αράξω στα χέρια σου πάνω
πάνω στην πρώτη που ήπιες γουλιά

Θα μπεις να σε κλείσω σε τούτους τους στίχους
στίχους που γράφω καθώς περπατώ
καθώς ξεμακραίνω απόψε απο'σένα
εσένα που θέλω...