Όχι εδώ

Μη μ'αφήσεις εδώ!
Εδώ δεν ανθίζουν κόκκινα τριαντάφυλλα.

Μη μ'αφήσεις εδώ!
Εδώ δε νιώθω τον αέρα και τα νερά λημνάζουν, δεν κυλάνε.

Μη μ'αφήσεις! όχι εδώ!
Εδώ η αλήθεια σου πονάει πιο πολύ.

Τα φύλλα πέσανε εδώ!
και το χώμα, σαν τα μάτια μου, δε στεγνώνει με τίποτα.

Εδώ δε φαίνονται τ'άστρα!
Ποιός θα με οδηγήσει πίσω σε'σένα;

Μη μ'αφήσεις εδώ!
Εδώ η λήθη νικάει λίγο λίγο τη λησμονιά, τη μοναξιά.... τα όνειρα όλα.

Εδώ οι νότες μου δε βγαίνουν!
Όχι εδώ!
Εδώ δεν έχω φως να γράψω τους στίχους σου.

Βρέχει εδώ!
Η τελευταία αστραπή έπεσε κοντά στην κιθάρα μου.

Κρυώνω εδώ......μη μ'αφήσεις εδώ...

Μονοπάτι για το φως

Όταν πετάξεις το καπέλο της ομορφιάς σου
να ξέρεις πως οι δρόμοι της αυγής θα'ναι κλειστοί για 'σένα

Μοναδικό μονοπάτι για το φως θα'ναι το κενό
από αγάπη είδωλο στον καθρέπτη της ζωής σου

Θα το διαβείς δίχως να έχεις άλλη επιλογή,
δίπλα σου θα περνούν φορτηγά φορτωμένα όνειρα
και το μονοπάτι θα έχει γίνει λεωφόρος

Κι όταν η βροχή θα βαραίνει τα βήματά σου
θα νιώθεις τις ανάσες όσων ξέχασες
να ηχούν στ'αυτιά σου τόσο δυνατά, που η βροχή μόνο θα φαίνεται

Κι εκεί στα κύματα της λάσπης, θα κάνεις βάρκα τη σκοτωμένη μοίρα σου,
κουπιά τις δύο ζωές σου
αυτή που έχεις κι αυτή που ονειρεύεσαι

Ώρες μετά, το τσακισμένο σου σκαρί
θα τ'οδηγήσεις μονόκοπο σε ήρεμη κι αθώα παραλία

Εκεί θα ορθώνεται το ξεχασμένο απ΄το μυαλό σου βουνό
και πάνω του, μοναδικό μονοπάτι για την κορυφή
θα΄ναι το κενό από όνειρα είδωλο στον καθρέπτη της ζωής σου