Με Ένα Κομμάτι Χαρτί

Μέσα απ'τα δάκρυα σε γνώρισα, μέσα σε μαύρα πέπλα
μια νύχτα που έχασες το δρόμο
που οι ελπίδες σε χτυπήσαν αδιάφορα στον ώμο
κι οι φλόγες γλύστρησαν στο διάβα του αέρα

Επάνω μου σ'ακούμπησα, να βρει η ανάσα σου ρυθμό
την πίκρα να μπορέσεις να μιλήσεις
το κλάμα στην αμηχανία να σκουπίσεις
οι σκέψεις να το σκάσουν, στο χαρτί να βολευτούν

Κι ενώ θυσιάστηκε, στη θλίψη, το μελάνι
απόρησα τι μ'έφερε εκεί
που βρήκα για ν'ανοίξω το κλειδί
πως έθρεψε την πείνα μου η αδύναμη αγκαλιά σου

Χάραξε μα εγώ δε δέχτηκα στον ουρανό το φως
σε μια στιγμή σου σκοτεινή ήθελα να μείνω
τις πληγές σου μ'ενα γέλιο να ξεπλύνω
κι από τα μάτια σου, μ'ένα φιλί, να κλέψω το θυμό